18-20 marca to święto dla wszystkich miłośników książki naukowej. W tych dniach we Wrocławiu (już po raz dwudziesty pierwszy} odbędą się Wrocławskie Targi Książki Naukowej. Motto przewodnie WTKN brzmi: "Są… książki – na podobieństwo okien otwierających się z ciemności na jasny świat. Książki takie dają oddech płucom, światło oczom, siłę sercom i dłoniom" (Paweł Hertz). Zadbajcie zatem o zdrowy organizm mola książkowego i udajcie się na Targi. Czekać tam na was będą m.in. Marek Krajewski i Janusz Leon Wiśniewski.

Janusz Wiśniewski przyciąga. I tak jest i tym razem. "Kulminacje". Patrzymy na okładkę, widzimy nazwisko, zaglądamy. Autor zmienił swoje zdjęcie profilowe na Facebooku właśnie na ową okładkę. I w ten sposób – tak sądzę – sprawił, że mnóstwo osób albo dowiedziało się o publikacji, albo sobie o niej przypomniało. Należę do drugiej grupy. Skoro jednak zostało mi już przypomniane zapomniane, dzielę się informacją z Wami – 4 lutego premiera. I jeszcze jedno – "Kulminacje" nie przyciągają tylko jednym nazwiskiem. Sprawdźcie.

Tak się już ułożyło, że każda książka Janusza Leona Wiśniewskiego, niesie ze sobą pewną dawkę emocji. Jedni ją tolerują, drudzy unikają, trzeci pożerają. Jak świat światem długi i szeroki po wsze czasy na Ziemi będzie na jednym biegunie miłość, na drugim nienawiść. Do ludzi, do świata, do książek, do autorów. Osobiście, choć nie jestem fanką Wiśniewskiego, bardzo spodobała mi się zapowiedź "Śladów": - Niektórych tęsknot nie da się ukoić. O pewnych rzeczach nie sposób zapomnieć. Niektóre przeżycia zostawiają w nas ślady na zawsze. Prawda... Przeczytacie?

Marcin Pilis, Marek Wiśniewski - to moi ulubieńcy (jeśli chodzi o Serię Autorską wydawnictwa SOL). Teraz w owej serii ukazała się książka Marka Meissnera (ci, którzy interesują się amerykańskim rynkiem akcji - autora z pewnością kojarzą; dla innych wiadomość - przetłumaczył i wydał wiele Sonetów Szekspira). "Nieznane przykazanie" zachęca okładką, która wygląda jeszcze ciekawiej, gdy powieść trzymamy w ręku (czemu się jednak dziwić, skoro ten projekt również wyszedł od Brzezickich?). Jaki jest środek? Jeszcze nie wiem. Przeczytałam dopiero kilka stron. Mogę jednak rzec już teraz - mam ochotę brnąć dalej.

Czas gna. Przed siebie. Często nie patrzy, co już było. Staramy się pamiętać. Jednak nie zawsze się udaje. Nie zawsze mamy pełen obraz. Czasem rozmyty. Czasem rozbity. Włodzimierz Dajcz pozbierał rozrzucone fragmenty, by obraz zmartwychwstał. Napisał "Odłamki czasu", książkę, o której wydawca mówi: "To urzekająca opowieść zrodzona z tęsknoty za tym, co przeminęło...". Dbajmy o to, by nie umknęły nam najważniejsze chwile. Jak to zrobić? Jak robią to inni? Przeczytajcie "Odłamki...". "Gdy do przodu zegar rwie / Ty ustaw się na nie"...

Na polskiej scenie literackiej pojawił się debiutant, na którego warto zwrócić szczególną uwagę. Sposób, w jakim posługuje się słowem pisanym, obezwładnia. Fabuła, którą tworzy, połyka wręcz czytelnika. Nie ma zmiłowania. Wpada się w wir słów, który pędzi na łeb, na szyję i nie pozwala wyrwać się, choć na moment. Nie ma sposobu by przerwać, by złapać haust świeżego powietrza. Wiśniewski. Wreszcie znalazł się taki, który łapie czytelnika, bawi się z nim, prowadzi przez różne ścieżki i wypuszcza dopiero wtedy, gdy sam tak zdecyduje.